Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego był miejscem moich pierwszych, może naiwnych, ale dlatego właśnie silnych doświadczeń teatralnych. Przyjeżdżając tu czterdzieści lat temu, jechałem przez inną Polskę do zupełnie innych niż dziś Katowic. Z miasta ciężkiego przemysłu, ciężkiego powietrza i ciężkiego bluesa niewiele zostało poza legendą i fałszywymi stereotypami.

Katowice bez zadęcia zbudowały gęstą sieć przedsięwzięć i inicjatyw kulturalnych, które nie tylko zmieniły wizerunek miasta, ale najzwyczajniej uczyniły życie w nim ciekawszym, przyjemniejszym, bogatszym. Teatr Śląski lokuje się w samym centrum tej sieci.

Byczy eklektyzm

Trudno nie przyznać (dowodem także ubiegłoroczna Nagroda im. Zygmunta Hübnera), że wielka w tym zasługa Roberta Talarczyka, kierującego katowicką sceną już od 10 lat i powtarzającego, że jest pierwszym Ślązakiem na stanowisku jej...