Jezus (...) przywołał do siebie tych, których chciał (...). I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy” (Mk 3, 13-14). Św. Hieronim tłumaczy ten fragment: fecit Duodecim, dosł. zrobił Dwunastu (to odpowiada najprościej greckiemu epoiese). Jezus „robi” Dwunastu, to znaczy czyni wspólnotę. I to właśnie tej wspólnocie zawierza głoszenie (keryssein).

A więc to nie jest tak, że Jezus wybiera spośród swoich uczniów kilkunastu, z których każdy zdolny jest do przepowiadania. Nie! Tworzy wspólnotę o nazwie Dwunastu, która będzie zdolna do przepowiadania. Najpierw jednak muszą doświadczyć jedności – poddać się pracy Jezusa, który z nich czyni „Dwunastu”. I dlatego tak ważne jest sformułowanie: „aby Mu towarzyszyli” (grecki tekst jest nawet prostszy: „aby z Nim byli”). Będąc z Nim,...