Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Śladem innych krajów Europy Polska wspina się na niemal pionową ścianę wzrostu zachorowań na COVID-19. Podawanie liczb w chwili zamykania tego numeru „TP” nie ma sensu, ale jedno jest pewne: szczyt zachorowań przed nami; prawdopodobnie przez 3–4 tygodnie GIS będzie raportował coraz większe liczby infekcji i będzie rósł wskaźnik zgonów. Epidemiolodzy mówią, że walka z wirusem potrwa do wakacji; inni obawiają się nawrotu jesienią. Szczepionka to rzecz odległa: jej wynalezienie, zarejestrowanie i masowa produkcja to według optymistycznych prognoz kwestia roku.
Eksperci i środowisko lekarskie są zgodni: na początku epidemii rząd nie zapewnił odpowiedniego dostępu do testów na obecność patogenu. Prowadzono go jedynie u osób zgłaszających charakterystyczne objawy, które wróciły z zagranicy lub zetknęły się z kimś, kto tam był. Doświadczenia Korei i Niemiec wskazują, że skuteczniejszą strategią ograniczenia zasięgu infekcji jest możliwie najszersze wykonywanie testów, w połączeniu z błyskawiczną izolacją zainfekowanych. Wąskim gardłem jest jednak liczba posiadanych w kraju testów oraz wydajność laboratoriów. W poniedziałek min. Łukasz Szumowski ogłosił, że sięgnęła ona 3 tys. badań na dobę.
Lekarze, pielęgniarki, ratownicy i diagności medyczni pracują dziś non stop. Ministerstwo wyznaczyło 19 szpitali, do których mają trafiać zdiagnozowani. Wszyscy z lękiem patrzą na kraje, gdzie już kilkanaście dni temu wprowadzono tzw. triaż: pomoc otrzymują w pierwszej kolejności ci najlepiej rokujący.
POLECAMY TAKŻE: SERWIS SPECJALNY O KORONAWIRUSIE I COVID-19 >>>
Celem strategicznym jest niedopuszczenie do przeciążenia szpitali. Jaki to limit? Zbyt wiele zmiennych wchodzi w grę, by próbować go oszacować. Można podać liczbę łóżek intensywnej terapii (ok. 7 tys.), respiratorów (ok. 10 tys.), personelu anestezjologicznego i zakaźnego itp. Pod uwagę wziąć trzeba też dostępność masek, rękawic, środków dezynfekujących (bez nich najlepszy zespół nie może pracować). Ale kluczowa będzie i tak dynamika przebiegu epidemii. Nie możemy dopuścić do wystąpienia dużej liczby ciężkich przypadków naraz. Choroba COVID-19 wywołuje – głównie u osób starszych i osłabionych – obustronne śródmiąższowe zapalenie płuc. Duża liczba takich chorych paraliżuje system i zmusza lekarzy do wybierania, kto dostanie respirator.
Nie mamy wpływu na takie czynniki rozwoju epidemii, jak podatność na infekcję (tu pomoże dopiero szczepionka). Ale mamy wszelkie narzędzia, by strzaskać inny filar, na którym wspiera się COVID-19: czynnik „okazji” do zakażenia. Im więcej obywateli ograniczy swą mobilność, tym większemu spłaszczeniu ulegnie krzywa epidemiczna. Infekcji może być dużo, ale rozłożą się w czasie. Ci, którzy koronawirusa przechorują (pamiętajmy, że 80 proc. zachorowań łączy się z objawami bardzo lekkimi), nie zakażą dalej, stworzy się „odporność stadna” – i epidemia zacznie wygasać.
Zmniejszyć możemy też prawdopodobieństwo infekcji: jeśli musimy wyjść z domu, unikajmy podawania sobie rąk, starajmy się naciskać łokciem klamki czy przyciski, nie dotykajmy twarzy (bramą dla wirusa są nos, oczy i usta) i myjmy dłonie, nie oszczędzając mydła.
COVID-19 można przechodzić zupełnie bezobjawowo – ale można wtedy zarażać.
Zadanie stojące przed nami wszystkimi (choć nie przed personelem medycznym) zawiera się w haśle: „Zostańcie w domu”. Szkoły zamknięto, ograniczono handel, wiele firm przestawiło się na tryb zdalny. Dla ludzi zatrudnionych na „śmieciówkach” kwarantanna to dramat, odcięcie od dochodu; mnożą się apele do władz o programy pomocowe. To zatem i czas na działania władz, i szansa dla solidarności społecznej. Także w wymiarze opieki nad starszymi sąsiadami.
Internet, o którym tyle razy słyszeliśmy, że zwiększa dystans między ludźmi, teraz staje się narzędziem prawdziwego kontaktu. Do sieci przenosi się życie religijne i kulturalne. „Bóg nie przychodzi do nas jako epidemia – pisze w liście pasterskim abp Grzegorz Ryś. – Jego twarzą jest miłość, także ta, która z nową mocą rodzi się w nas w chwilach takich wyzwań: miłość, solidarność, sąsiedzka pomoc, wzajemna modlitwa”.
Nadzieja wisi w powietrzu, ale sama sobie nie poradzi. Pomóżmy jej. ©℗
Zostańcie w domu. Zadbajcie w ten sposób nie tylko o siebie i swoich najbliższych, ale także o całą naszą wspólnotę. Zadbajcie jednak nie tylko o zdrowie w jego najbardziej elementarnym, fizycznym wymiarze, ale także o kondycję psychiczną i duchową. W trosce o te ostatnie przygotowaliśmy dla Was „Tygodnik na kwarantannę” – wybór najlepszych tekstów publikowanych w ciągu ostatnich dekad w „Tygodniku Powszechnym”; tekstów, co do których mamy poczucie, że są odpowiednie właśnie na ten czas.
