ANNA GOC: Czy można opisać czyjeś życie, jeśli samemu nie ma się podobnych wspomnień?

HANNA KRALL: Gdy się coś przeżyło samemu, lepiej się rozumie, o czym mówią inni. Nie muszą długo tłumaczyć.

Na przykład „Sublokatorka” jest tylko pozornie powieścią. Wszystko w niej, bez wyjątku, wszystko jest prawdziwe. Jest utkane z rzeczywistości. Całą historię „jasnej” dziewczynki, Polki – czyli Marii, zbudowałam z prawdziwych postaci. Najwięcej jest w niej Wiesi Grocholi, która była moją najbliższą przyjaciółką przez wiele lat. Wiesia już nie żyje. Będziemy koło siebie leżały, mamy to załatwione.

O dziewczynce „ciemnej”, Żydówce – Marcie, ukrywanej w czasie wojny w polskich domach, pisze Pani tak: „Wkładałyśmy ci chustkę głęboko na czoło, podnosiłyśmy wysoko kołnierz, ale to nie wystarczało, bo jeszcze zostawały oczy, a oczy były najgorsze. Na szczęście...