Lipiec, o tej porze umierała Celina.

ME nie zdążył na jej śmierć ani na pogrzeb. Mimo że paszport załatwił mu sam minister do spraw wyznań.

Prosiłam ministra o ten paszport – bo Celina, bo pogrzeb… Celina? – powtórzył zaskakująco poruszony. – Ach, mój Boże, więc Celina…

Pamiętał ją, jak się okazało – z procesu Eichmanna. Był tam jedynym polskim dziennikarzem, Celina była świadkiem oskarżenia.

(„…wciąż jeszcze bardzo piękna, całkowicie wyzbyta sentymentalizmu, bądź pobłażania sobie”, napisze o niej Hannah Arendt w „Eichmann w Jerozolimie”).

Odprowadziliśmy ME na lotnisko, miał wrócić po dwóch tygodniach. Po tygodniu zadzwonił, żeby go z lotniska odebrać.

Spędził te dni z Antkiem, mężem Celiny. Antek starał się nie trzeźwieć, bo jak przestawał pić, to wpadał w rozpacz. Do tego był straszny upał. Do tego była makieta. Antek zaprezentował ją z...