Niektórzy faryzeusze powiedzieli więc: »Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie przestrzega szabatu!«. Ale inni mówili: »Jakżeż człowiek grzeszny może czynić takie znaki?«. I doszło między nimi do rozłamu”. Ten spór trwa do dziś. Wciąż, wśród wyznawców światopoglądu, wszystko jedno religijnego czy ateistycznego, mamy sporo owych „niektórych faryzeuszów”, święcie przekonanych, że najważniejszą rzeczą w życiu jest zawsze i za wszelką cenę mieć rację, zaś jedynym dowodem na jej zasadność jest znowu przeświadczenie, że istnieje tylko to, o czym ja wiem, że istnieje, a jeśli o czymś nie słyszałem, czegoś nie widziałem, to takie coś istnieć nie ma prawa.

Takie fanatyczne przeświadczenie prowadzi do przekonania, że prawdziwie mocna wiara to wiara bez wątpliwości, a jednak wymagająca potwierdzenia przez współwyznawców. Wszyscy idą do kościoła, wszyscy biorą ślub kościelny, w piątek...