Dwadzieścia cztery tysiące ludzi i instytucji umoczyło w pierwszej dekadzie stulecia mniej więcej paręnaście miliardów dolarów w piramidzie finansowej Berniego Madoffa. Jak przystało na „magię” finansów, nic w tamtym szwindlu wszech czasów nie było ściśle policzalne, zera tańczą korowody, w szufladach podwójne dna fałdują się jak francuskie ciasto, fajansowe świnki-skarbonki ożywają i z kwikiem uciekają pod tapczan. Precyzyjny był tylko skutek procesu, gdy kryzys finansowy roku 2008 podciął całą konstrukcję: 150 lat odsiadki. Madoff nie dokończył jej, rozstając się z tym światem w zeszłym tygodniu.

Z tego też powodu tu i ówdzie w prasie przypomniano szczegóły, listę ofiar, a przede wszystkim historię ślepoty urzędów nadzoru. Raz po raz płynęły do nich donosy przytomnych analityków, którym nic nie zgadzało się nawet przy prostym sumowaniu operacji. Posyłały wtedy do Madoffa...