Reklama

Narcystyczna osobowość naszych czasów

Narcystyczna osobowość naszych czasów

Tomasz Stawiszyński
07.02.2016
Czyta się kilka minut
Wobec przemijalności i śmierci kultura zachodnia jest bezradna jak nigdy dotąd. Współczesny narcyz nie umie pogodzić się z tym, że go nie będzie.
Fot. Robert Recker / GETTY IMAGES
K

Kim jest współczesny narcyz? Może być brawurowo pokonującym kolejne szczeble menadżerskiej kariery pracownikiem korporacji, po godzinach szukającym duchowych uniesień w medytacji. Może być politykiem, rozprawiającym przed kamerami o wartościach, który w zaciszu kuluarów kalkuluje, jak utrzymać się przy władzy. Może też być celebrytą, wdychającym obłok chwilowej sławy, by – kiedy ten się już rozproszy – na powrót pogrążyć się w życiowej pustce.

Jedno jest pewne: ma wszelkie predyspozycje, by sobie sprawnie radzić w dzisiejszym świecie. Co oczywiście nie znaczy, że jest z tego powodu szczęśliwy. Przeciwnie. Miotany sprzecznymi emocjami, niezdolny do nawiązania głębszych relacji, nienawidzący siebie na równi z uwielbieniem, jakiego oczekuje od innych. Choć żyje w świecie wyobrażeń o swojej wielkości i sławie – wspina się jednak na wysokie szczeble społecznej hierarchii....

11932

Dodaj komentarz

Chcesz czytać więcej?

Wykup dostęp »

Załóż bezpłatne konto i zaloguj się, a będziesz mógł za darmo czytać 6 tekstów miesięcznie! 

Wybierz dogodną opcję dostępu płatnego – abonament miesięczny, roczny lub płatność za pojedynczy artykuł.

Tygodnik Powszechny - weź, czytaj!

Więcej informacji: najczęściej zadawane pytania »

Usługodawca nie ponosi odpowiedzialności za treści zamieszczane przez Użytkowników w ramach komentarzy do Materiałów udostępnianych przez Usługodawcę.

Zapoznaj się z Regułami forum

Jeśli widzisz komentarz naruszający prawo lub dobre obyczaje, zgłoś go klikając w link "Zgłoś naruszenie" pod komentarzem.

Wysłane przez deiks w sobota, 13.02.2016, 18:01
Ops! Jakbym spojrzał w lustro:/

Wysłane przez LTanas w sobota, 13.02.2016, 19:49
Polecam współczesne badania psychologiczne dot. narcyzmu, gdyż zaczynają pozbywać się dość "mglistego" języka psychoanalizy (np. cóż to znaczy i skąd wiemy, że ktoś "innych ludzi traktuje albo jako reprezentacje swoich cech"?) oraz tajemniczych "globalnych wpływów kulturowych", a wyjaśniają to zjawisko np. w oparciu o wieloletnie prospektywne badania sposobów wychowywania dzieci. Przykładowo Eddie Brummelman (http://cdp.sagepub.com/content/25/1/8) interesująco pokazuje różnice między wysoką samo-oceną a narcyzmem i to w jaki sposób rodzicielskie oceny dziecka (na podstawie których tworzy ono w późnym dzieciństwie ogólne oceny siebie) przyczyniają się do tych zjawisk. Zmiana kultury terapeutycznej, egzystencjalne lęki przed śmiercią itp. to bardzo ciekawe, ale trudne do modyfikacji procesy. Współczesne badania psychologiczne sugerują, że zaburzeniom narcystycznym można przeciwdziałać w bardziej skromny, przyziemny sposób.

Wysłane przez Jan G. w sobota, 13.02.2016, 20:29
Może to zabrzmi dziwnie, ale dla mnie przykładem współczesnego narcyza w naszej polityce jest Jarosław Gowin, człowiek, dla którego jeszcze niedawno ważny był świat wartości ewangelicznych. Co on robi dzisiaj, każdy widzi...

Wysłane przez Stanislawa Perski w sobota, 13.02.2016, 21:27
Wymienilabym raczej nadprezesa - jego zaabsorbowanie tragedia Smolenska ( zamachem) doprowadzilo, ze przestal odrozniac rzeczywistosc wewnetrzna od zewnetrznej. O takich zaburzeniach osobowosci (w aspekcie prywatnym ) pisze socjolog amerykanski R. Sennett w ksiazce „Upadek czlowieka publicznego“.

© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]