Szpital powstał pod prowizorycznym dachem, zbudowanym z rozpiętych żagli okrętowych. Niemieccy krzyżowcy znosili do niego rannych podczas oblężenia Akki. Walczących chrześcijan dziesiątkowały nie tylko strzały muzułmanów, lecz także upał i głód. Był rok 1190, w Ziemi Świętej trwała trzecia krucjata, oddziały sułtana Saladyna zajadle broniły silnie ufortyfikowanego nadmorskiego miasta.

Gdy oblężenie zostało zakończone (chrześcijanie wygrali, przynajmniej chwilowo), żagle oddano kupcom z Bremy i Lubeki, ale szpital polowy istniał dalej, a nawet zyskał dla siebie budynek w Akce. Opieką nad chorymi zajęło się założone w tym celu bractwo religijne. Nie było w tym nic nadzwyczajnego: podobnych szpitali i działających przy nim bractw było w Ziemi Świętej sporo. Mnożyły się od czasu pierwszej krucjaty, która w 1099 r. zdobyła Jerozolimę. W powstałym wtedy Królestwie Jerozolimskim...