Później, po latach, w podobnych okolicznościach, mogłam przyznać, że nie boję się stać pod zawieszoną w powietrzu - na jednym głazie wspartą - betonową kurtyną. Bo wiem, że na pewno ma właściwy ciężar i skład.

***

Sporo wcześniej - który to mógł być rok? - zawiozłam redakcyjnych gości z zagranicy do Nowej Huty, do Bieńczyc, gdzie wbrew politycznemu prawdopodobieństwu i strategii partyjnej powstawała nowa robotnicza parafia i kościół. Sama - wstyd przyznać - jeszcze tam nie byłam. Oglądanie budowy prowadzi do dłuższej rozmowy z Księdzem Budowniczym w kanciapce obok drewnianej kapliczki (wszystko to jest oficjalnie jej “rozbudową").

Że to spotkanie tak pamiętam? Bo rozpoczęło dla mnie nowy rozdział życia - aż po “Solidarność", strajk przeciw stanowi wojennemu i protestacyjne parady okadzane gazem łzawiącym.