Dwie. Tyle gwiazdek przewodnik Michelina wcisnął na siłę restauracji Sebastiena Brasa położonej pośród bezkresnej pustki, którą zawiera w swoim sercu Francja i która nosi znamienną nazwę Masywu Centralnego. W istocie jest on bardzo centralny i bardzo masywny, jak dziura ziejąca pośrodku heksagonu, obszar monotonnych, łaskawych dla oka płaskowyżów, gdzieniegdzie pociętych skałą lub upstrzonych kraterem, w zasadzie bezludnych. Prawdziwa miejscowa populacja to najszczęśliwsze na świecie krowy, snujące się w sporych stadach w stanie niczym niezakłóconego spokoju, dopóki ktoś ich nie zamieni w befsztyk, pieczeń, siekany kotlet czy zacnie przyprawioną głowiznę w słoju.

Mimo pracy na odludziu szef Bras nie narzekał nigdy na brak klientów, rezerwujących stolik z półrocznym wyprzedzeniem. Mając dosyć presji utrzymania się na podium i ciągłego strachu przed inspektorami prestiżowego...