Kiedy po wojennej poniewierce w 1918 r. wrócił z rodzicami do Dinant w Belgii, zobaczył zgliszcza domu rodzinnego. Cztery lata wcześniej, zanim nacierające wojska niemieckie zajęły ich miasto, uciekli łódką do Francji. Georges Pire miał więc cztery lata, kiedy sam doświadczył losu uchodźcy, i osiem, kiedy przekonał się, jak to jest stracić dom.

W Dinant, po zakończeniu szkoły, studiował kulturę klasyczną i filozofię. Wcześnie poczuł powołanie zakonne i w wieku 18 lat zdecydował się przywdziać habit dominikański w klasztorze La Sarte w Huy; przyjął wtedy imiona Henri Dominique (znany jest głównie pod tym drugim). Śluby wieczyste złożył w 1932 r. Przełożeni wysłali go na studia do Rzymu: wrócił stamtąd z doktoratem z teologii. W La Sarte pełnił zwykłe obowiązki duszpasterskie i wykładał klerykom etykę.

W 1938 r. uruchomił swoje pierwsze projekty humanitarne: Wzajemną...