Papież sięgnął w wywiadzie po starą chrześcijańską zasadę, by do zła i grzechu podchodzić z punktu widzenia lekarza i medycyny, a nie z punktu widzenia trybunału i osądu. To się nazywa medycyna zbawcza. Dobrze się dzieje, że papież podkreśla to podejście.
Człowieka, który jest poraniony i dotknięty złem, powinniśmy w Kościele uznawać za chorego, który wymaga leczenia. Bowiem szukanie lekarstwa na ranę jest poważniejsze i potrzebniejsze niż osąd.
Fragment o tym, że Kościół powinien być jak szpital polowy po wojnie, jest wielowątkowy i daje przynajmniej dwie diagnozy – komplementarne. Bo obraz szpitala prowadzi nie tylko do oceny pracy lekarzy i ich kompetencji. Chodzi również o stan chorego. Ci, którzy próbują leczyć współczesnego człowieka, nie mogą się skupić wyłącznie na objawach choroby, bo tak nie dotrze się do jej źródła. A jest nim niewiara człowieka, brak...