Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
W tę drugą część Adwentu wprowadza czytana w tym dniu perykopa otwierająca Ewangelię wg św. Mateusza (Mt 1, 1-17): "Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama...". I znów polskie tłumaczenie nie idzie za zapisem oryginalnym - opuszcza pierwsze słowo - prawda, że tylko jedno (więc jakby "okruch" czy wręcz "okruszek") - ale jednak otwierające ważne możliwości interpretacyjne. W oryginale tekst brzmi: "Księga rodowodu Jezusa Chrystusa" - grec. Biblos geneseos, a w tłumaczeniu (dokładnym!) św. Hieronima: Liber generationis.
Rodowód Jezusa jest księgą - napisaną, rzecz jasna, przez Boga. Każde zaś z występujących w nim imion jest Słowem Boga. Dawid - pasterz, który stał się wojownikiem, pogromca Goliata (za co spotkała go zazdrość i prześladowanie ze strony Saula), tańczący dla Boga (nawet za cenę niezrozumienia i wyśmiania) święty autor najwspanialszego w dziejach zbioru modlitw (psalmy!), ale i ciężki grzesznik (cudzołożnik, kłamca, morderca i pyszałek) niegodny budowania świątyni (przelał za wiele krwi), absolutnie pewny bycia prowadzonym przez Boga ("Pan jest moim Pasterzem, niczego mi nie braknie, prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć...") człowiek, który płakał kolejno nad śmiercią nowo narodzonego dziecka, potem przyjaciela, a na końcu umiłowanego syna (Absaloma), który podniósł przeciw niemu bunt - taki Dawid jest Słowem Boga. Jest postacią historyczną - możemy łatwo datować jego życie: obrany królem Judy w 1012 r. przed Chr., król całego Izraela od 1005 r. przed Chr., umarł w roku 970. Jego biografia jest jednak nie tylko fragmentem dziejów świata; jest słowem Bożym - objawia nam, kim jest Bóg! Sam w sobie i w relacji do ludzi!
Słowem Boga jest także Rachab - nierządnica z Jerycha, praprababka Dawida. Nowy Testament (Hbr 11, 30n; Jk 2, 24n) wspomina ją jako wzór gościnności (to ta, która ukryła w swoim domu wysłanników Jozuego, zob.: Joz 2, 1-21). Niemal następnym słowem Boga jest życie Moabitki Rut - cudzoziemki, która doszła do wiary w jedynego Boga poprzez pełne miłości pielęgnowanie więzów rodzinnych. Słowami Boga są z kolei: Jozafat - czwarty król Judy (870-848 przed Chr.), wierny i posłuszny Bogu, w ostrym kontraście do rządzącego w Izraelu Achaba; ale także syn Jozafata, Joram, który objął władzę, wymordowawszy swoich pięciu braci, bałwochwalca i wiarołomca - "odszedł tak, iż nikt go nie żałował. Pogrzebano go w Mieście Dawidowym, ale nie w grobach królewskich" (2 Krn 21, 20).
Ostatnim Słowem Boga jest Jezus Chrystus - syn Dawida, Rachab, Rut, Jozafata i Jorama. Stając się ich synem - przyjmując ich jako swych przodków - stał się ich zbawcą. To, co jest przyjęte - jest zbawione.
