Czy Polacy są w tym poczuciu własnej nienormalności wyjątkowi? Żeby się przekonać, trzeba by powołać międzynarodowy zespół, zapewne z wielomilionowym budżetem, ustalić precyzyjne kryteria doboru źródeł i ich analizy. Ale czasem warto wypuścić po prostu kilka balonów próbnych, z pełną świadomością, że uzyskamy obraz fragmentaryczny, być może nieco przekłamany. Z taką intencją sprawdzam w Google’u, na Twitterze i w kilku bazach hasła w rodzaju „gdyby to był normalny kraj...”, „w normalnym kraju to by było niemożliwe...”, „w innym normalnym, cywilizowanym kraju...” – tak, u nas jest tego pełno. A potem to samo robię w innych językach.

Musiałem się sporo namęczyć, żeby znaleźć coś po angielsku. Wygląda na to, że Brytyjczycy i Amerykanie mają dość głęboko zakorzenione poczucie, iż wyznaczają normę.

Jeżeli jednak poszukać uważniej, okaże się, że i tam znajdą się prominentni...