Pierwotnie spór toczył się między prorokiem a kobietami. Znamienne, że nie określa ich przez odniesienie do ojców, mężów czy synów. W znanym nam tekście słowa, którymi prorok zwraca się do kobiet, nie są wolne od ironii: “Wy, niewiasty, wypowiadacie [śluby] własnymi ustami i spełniacie je własnymi rękami, twierdząc: »Wypełnimy ściśle śluby, które złożyłyśmy: będziemy składać królowej niebios ofiary kadzielne i ofiary z płynów dla niej«. - Wypełniajcież więc ściśle swoje śluby i składajcie gorliwie wasze ofiary z płynów!" (44, 25n). Jeremiasz zapowiada następnie karę, jaką jest pozostanie w niewoli tych, co nie wierzą słowu Jahwe.

Prorok pozostaje osamotniony w wezwaniach. W niewoli, gdy znikąd nie widać pomocy Jahwe, Jego lud pokłada nadzieję w bogini, królowej nieba. Jeremiasz w odejściu od kultu Jahwe widzi przyczynę niewoli, lud zaś w powrocie do czczenia...