Brązowy zad wystawał spomiędzy dwóch kęp gęstej trawy. Nieruchomo, więc łatwo byłoby go wziąć za kamień, którym właścicielka domu ozdobiła oczko wodne w ogródku. Ale to właśnie ona zdecydowanym gestem wskazała na ów gąszcz. Szeptem wyjaśniła, że bóbr pojawił się u niej dwa dni wcześniej i w tym czasie podciął dwa egzotyczne drzewka. Ciąg zdarzeń był typowy: policja przekierowała ją do straży miejskiej, a ta do jednej z organizacji zajmujących się ratowaniem zwierząt. Ostatnie przekazanie pałeczki w tej sztafecie dotyczyło już wąskiej specjalizacji Stowarzyszenia Nasz Bóbr.

Staliśmy we trzech z podbierakiem nad schowanym w trawie gryzoniem i kombinowaliśmy, jak rozegrać tę partię. Dobry wist sprawiłby, że raz, dwa będzie po sprawie. Zły – że będziemy go łowić do późnej nocy. Wypłoszony bóbr zawsze próbuje uciec pod powierzchnię. Kiedy więc jeden z nas zaczął szeleścić trawą i...