Twórca "Fitzcarralda" od prawie 40 lat opowiada nam o swoim zdziwieniu światem. W jego ostatnich esejach dokumentalnych zdziwienie to nabiera nie tylko rozległego filozoficznego oddechu, ale też ironii i przekory. Nawet jeśli w związku z tym do końca nie dowierzamy opowieściom Herzoga (jak w niedawnych filmach "Grizzly Man" czy "Biały Diament"), z czasem ich dokumentalnie rozumiany autentyzm przestaje mieć pierwszorzędne znaczenie - liczy się przede wszystkim pokora wobec tajemnicy i gotowość do stawiania nieoczywistych pytań. A także unikalne połączenie dwóch pierwiastków: wnikliwości badacza i wrażliwości artysty.

Tacy są też bohaterowie filmowej eseistyki Herzoga: pozytywnie zakręceni "podróżnicy na cały etat i pracownicy na pół etatu", którzy porzucili dobrodziejstwa naszej cywilizacji, by szukać sensu życia gdzieś daleko, "na marginesach mapy". W "...