Łaskawość Tytusa” Mozarta wystawiona w Warszawie powstała w koprodukcji z jednym z najwyżej notowanych teatrów operowych w Europie, brukselską La Monnaie. Wyreżyserował ją Ivo van Hove, słynny ze scenicznych adaptacji arcydzieł filmowych, między innymi „Szeptów i krzyków” Bergmana i „Teorematu” Pasoliniego. Ten sam van Hove, który współpracował z Davidem Bowiem przy musicalu „Lazarus”, wystawionym w Nowym Jorku w listopadzie 2015 r. Głównym zaś bohaterem miała być muzyka Mozarta. „Łaskawość Tytusa” to jego ostatnia opera seria, która wraca właśnie do łask muzyków i melomanów pod sztandarem niesłusznie zapoznanego arcydzieła.

No i jakoś nie zaiskrzyło. Premiera w Brukseli odbyła się przeszło dwa lata temu, straciła więc urok nowości. Straciła też posmak owocu zakazanego, bo co oszczędniejsi operomani już następnego dnia po przedstawieniu w Warszawie obejrzeli sobie transmisję...