I o wszystkich tych krajach, gdzie polityka kulturalna skupia się na propagandzie i niszczeniu. Tyle że nie da się być ikoną opozycji, jeśli ma się niezałatwione porachunki z samym sobą.

Izraelski reżyser Nadav Lapid pozornie mówi do nas znajomym tekstem, choć formą wypowiedzi nie ułatwia nam odbioru. Było tak już w jego nagradzanych „Synonimach” (2019), gdzie chłopak z Tel Awiwu, tuż po służbie wojskowej, wadził się ze swoją tożsamością na paryskim bruku. Połamany język tego filmu, podobnie jak i skłonność do łamania różnych tabu, przeniknął także do „Kolana Ahed”.

Czytaj także: Minister Piotr Gliński pragnie wpływać na hierarchie artystyczne, chociaż rzeczywistość już nieraz brutalnie weryfikowała jego kompetencje >>>>

Zapożyczony od...