O szóstej rano bladoróżowy świt kładzie się na wzgórzach Kopet-dag, przytulonych do Aszchabadu od południa. Miasto dopiero przeciera oczy. Na ulicach pojawiają się pierwsi przechodnie. Od dworca kolejowego wędruję prostą jak linijka aleją imienia ekscentrycznego byłego prezydenta Saparmurata Nijazowa – Turkmenbaszy.

Władze kraju nie chcą turystów. Ci, którzy się pojawią, muszą wyłożyć krocie za wizę, organizację wycieczki, przejazdy, hotele. Nieliczni, jak ja, próbują prześlizgnąć się na tańszej wizie tranzytowej.

Wszystko mamy największe

Wśród swoich znaczeń nazwa stolicy ma jedno, które uwodzi. Turkmeńskie słowo „ashk” oznacza miłość, końcówka „abad” – zamieszkały. A więc: „miasto miłości”. Zbitka bezdźwięcznych głosek „sz” i „ch” brzmi jak baśniowe zaklęcie, kokietuje.

Z trudem znajduję tani hotel Syyahat. Do wytargowanej ceny...