Beda to postać niezwykła; mam do niego stosunek wręcz osobisty (Pan Bóg dał mi tę okazję, by się kilka razy modlić na jego grobie w Durham). Mnich benedyktyński z przełomu VII i VIII w. (zmarły w 735 r.). Czci go właściwie całe chrześcijaństwo – za świętego uważają go Kościoły katolicki, prawosławny i anglikański. Wspólnoty protestanckie wspominają go z szacunkiem jako jednego z mistrzów wczesnośredniowiecznego Kościoła.

Kościół na Wyspach zapamiętał go przede wszystkim jako swojego pierwszego historyka (autora „Historia ecclesiastica gentis Anglorum”). Ale Kościół powszechny, w szczególności europejski, wspomina go jako amatora-biblistę, twórcę komentarzy biblijnych, a także tzw. homiliarzy (tzn. kolekcji kazań/homilii), stanowiących na ogół kompilację najlepszych tekstów patrystycznych. Muszę przyznać, że niejednokrotnie stawałem oniemiały zarówno wobec przenikliwości, jak i...