Mógłbym was długo wodzić za nos opowiadając, że znużony korkiem zjechałem z autostrady Słońca, po czym krętą drogą wspiąłem się w górę doliny Fiaby, wzdłuż zbocza masywu Monte Bel Sogno, aż dotarłem do miasteczka Filastrocca – chociaż nie przesadzajmy z tym miasteczkiem, ledwie dwa pierścienie niskich domów z kamienia zmęczonego swoim trwaniem wokół placu z obłupanym Trytonem na suchej fontannie, zacienionej fasadą czegoś, co służyło za siedzibę miejscowego wielmoży, a dziś straszy ślepymi okiennicami i tylko w przyziemiu przybytek handlowy z nadżartą przez rdzę literą T na szyldzie świadczy o tym, że ktoś w tym mieście kupuje tytoń, zapałki i sól...

I otóż gdym dotarł na Piazza agli Stavi, wskazówka na wieży (San Balocco, wiek XI, ołtarz szkoły sieneńskiej – głosi tabliczka, ale któż to sprawdzi, ostatnio było otwarte na Wielkanoc w tamtym roku) z niechęcią opuszczała wygodny...