Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
W Księdze Wyjścia głos szofaru i Objawienie współbrzmią. "Gdy zaś zagrzmi szofar, wtedy niech podejdą pod górę (...) Góra Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu i uniósł się dym z niej jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos szofaru się przeciągał i stawał coraz donośniejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów" (19, 13. 18-19). Nieznana dotąd góra stawała się najświętszym miejscem we wszechświecie, a znakiem tego był m.in. głos szofaru. Szofar jest również przypomnieniem pierwszego Boskiego tchnienia, które człowiekowi dało życie.
Wedle tradycji rabinicznej stworzenie człowieka dokonało się w Nowy Rok. Świat powstał 25. dnia miesiąca Elul (poprzedzającego Tiszri), ale na Nowy Rok narodziła się w Boskim umyśle idea stworzenia człowieka. Drugiego dnia radził się Aniołów (większość była przeciw), trzeciego zgromadził proch ziemi na jego stworzenie, czwartego ugniótł jak ciasto materię, piątego ukształtował, szóstego stworzył ciało, a siódmego tchnął w jego nozdrza duszę, ósmego przywiódł człowieka do Rajskiego Ogrodu, dziewiątego rozkazał, by nie spożywał owoców z drzewa wiedzy, dziesiątego człowiek złamał zakaz, jedenastego został osądzony, a dwunastego mu wybaczono. "Święty Jedyny, błogosławiony On, rzekł Adamowi: Niech to będzie znakiem dla twoich potomków. Tak, jak ty stałeś przede Mną i Moim sądem i odszedłeś z przebaczeniem, również twoje dzieci w przyszłości niech staną przed Moim osądem i odejdą sprzed Mojej obecności z darowanymi karami. Kiedy ma się to stać? Siódmego miesiąca, pierwszego dnia tego miesiąca". To starożytny midrasz.
Tak jak dźwięk szofaru oznajmia narodziny ludzkiego życia na ziemi, rozgłasza dzień Objawienia i dzień osądu, tak samo szofar ma być słyszany u kresu czasu. Jego dźwięk przeniknie wtedy całą ziemię, poruszy wszystkich ludzi, zwierzęta, drzewa, wody i góry. Sam Bóg zagrzmi w szofar i całe istnienie rozpozna Boga, Stwórcę i Króla.
Dzień Nowego Roku jest też dniem, w którym szofarem oznajmia się odnowienie Boskiego Królestwa na ziemi. Wszechświat nazywany jest Królestwem Boga i wyrazem Jego Woli. Istnieje, póki Boska energia jest odnawiania i niejako wlewana w byty niższe. Każdego roku Bóg w myśl tej teologii świat odtwarza, a w modlitwach Żydów mowa jest o ustanowieniu nowego Królestwa. Prosi się Boga o to, by ziemski świat w pełni i w całości objął swoją władzą i by ludzie postępowali tylko tak, jak im nakaże Najwyższy, a nie wedle swoich ograniczonych mniemań i obserwacji.
Dzień Nowego Roku, Rosz Haszana, otwiera cykl wielkich świąt. 10 dni później zaczyna się Jom Kipur, dzień pokuty, a po nim przychodzi siedmiodniowe święto Sukot, zwane Świętem Szałasów, ósmego dnia następuje dzień Radości Tory i zaczyna się kolejny cykl czytania Pięcioksięgu. Miesiąc Tiszri jest rzeczywiście najbardziej żydowskim ze wszystkich miesięcy w roku.