Wyobraź sobie taką sytuację: twoja parafia musi podjąć ważną decyzję – czy przyjąć grupę uchodźców-imigrantów z granicy polsko-białoruskiej. A jeśli tak, to ilu i w jaki sposób (np. czy zakwaterować ich w przykościelnym domu parafialnym, czy w domach rodzinnych?). Parafianie siedzą w milczeniu w kościele, w cichej modlitwie rozeznając, jaka decyzja będzie właściwa. Każda i każdy może wypowiedzieć swoje zdanie. Proboszcz słucha – jego zadaniem jest rozpoznanie, czy głosy parafian układają się w jakiś spójny „wzorzec”. Gdy uzna, że dostrzegł ów wzorzec, formułuje go i pyta parafian, czy rozpoznał trafnie. Jeśli wszyscy się zgodzą – decyzja zostaje podjęta. Jeśli nie – proces rozeznawania trwa nadal.

Wyobraźmy sobie, że podobny sposób podejmowania decyzji stosowany jest na każdym poziomie wspólnoty Kościoła. Zdanie każdego liczy się tak samo. Owszem, istnieje posługa tego, kto...