Czy losem człowieka na ziemi nie jest służba, a jego dni nie są takie same jak dni najemnika? Bo jak niewolnik rozgląda się za cieniem, a najemnik oczekuje na zapłatę, tak moim udziałem są miesiące rozczarowań, a przeznaczeniem – noce udręk. Gdy się układam do snu, mówię: »Kiedyż wstanę?«. Wieczór się przedłuża, a niepokój dręczy mnie do świtu. Moje ciało pokrywa proch i robactwo, moja skóra rozkłada się i ropieje. Dni moje biegną szybciej niż tkackie czółenko, dobiegają końca, żadnej nie niosąc nadziei. Pomyśl, że moje życie jest tylko tchnieniem, nie zaznam więcej szczęścia”. Piękny tekst, ale wielu się bardzo nie spodoba. Nawet układający lekcjonarz mszalny opuścili jedno, jak się to mówi, zbyt kontrowersyjne zdanie: „Moje ciało pokrywa proch i robactwo, moja skóra rozkłada się i ropieje”. A takich i jeszcze drastyczniejszych zdań w Księdze Hioba jest pełno. Jednak Duch Boży wie,...