Tymczasem zrywa się potężny wiatr, wzbudza fale zalewające łódź. Do tego momentu ewangeliści są zgodni w swoich narracjach (zob. Mk 4, 35-37; Mt 8, 18. 23-24; Łk 8, ­22-23). W następnym zdaniu opowiadania pojawia się jednak znacząca różnica – zdesperowani uczniowie budzą Jezusa i krzyczą: „Panie, zbaw nas, giniemy!” (Mt 8, 25); „Nauczycielu, Nauczycielu, giniemy!” (Łk 8, 24); „Mistrzu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?!” (Mk 4, 38).

Pod piórem Łukasza okrzyk apostołów jest po prostu dramatyczną informacją, u Mateusza staje się natarczywą prośbą: „zbaw nas”; u Marka natomiast jest wyrzutem i pretensją: „Nic Cię nie obchodzimy”. Jest jak wyrzut Marty skierowany do Jezusa wtedy, gdy jej siostra usiadła u Jego stóp, by Go słuchać: „Nic Cię to nie obchodzi, że zostawiła mnie samą przy usługiwaniu?!” (zob. Łk 10, 40).

Nic Cię to nie obchodzi... Nasz los jest Ci obojętny....