Ich bohaterami często bywają niepoprawni idealiści, co to gołymi rękami chcieli budować na lodzie zamki. Ale dobro u von Triera bywa kategorią niebezpieczną. Ofiara Bess z “Przełamując fale" czy Selmy z “Tańcząc w ciemnościach" może przynieść odkupienie, niesie jednak coś demoralizującego. W kolejnych filmach duński reżyser nadal pastwi się nad bohaterkami: wystawia na próbę ich szczytne posłannictwo i porzuca je w finale w poczuciu moralnej klęski. Ledwie szlachetna Grace zdążyła puścić z dymem niewdzięczne miasteczko Dogville, znów przyszło jej zwątpić w przyrodzone dobro natury ludzkiej. Tym razem w Manderlay w stanie Alabama.

Drugie ogniwo tzw. “Trylogii USA" (po “Dogville" z 2003 r., a przed planowanym “Waszyngtonem") opowiada o tym, jak córka gangstera, pełna wiary w możliwość naprawy świata, przybywa na odludną plantację bawełny. Czas stanął tutaj w...