Profesor uniwersytetu przeprasza mnie, że długo nie odpisywał na ­maila.

– Może przydałaby się panu profesorowi asystentka? Albo asystent? – pytam.

– Po co mi asystent? Lepsza jedna szparka sekretarka niż dziesięciu asystentów.

Milknę. Wmawiam sobie, że musiałam się przesłyszeć. Po spotkaniu upewniam się, że nie. Słowa o „szparce sekretarce” padły.

Przemoc słowna jest jednym z przejawów przemocy seksualnej. Często mieści się w definicji molestowania seksualnego. Kobieta, wobec której jej użyto, czuje się winna, „brudna”. Zastanawia się, czy nie sprowokowała sprawcy. Albo udaje (jak ja), że „to musiała być pomyłka”. Przecież mężczyzna o takim dorobku i takiej reputacji nie mógł się w ten sposób wysłowić. Kobieta zagryza więc zęby i stara się zapomnieć, co ją spotkało.

Bo słysząc słowa o „szparce sekretarce”, to my, kobiety się wstydzimy. Czujemy się...