To ostatnia opera w dorobku kompozytora, który przecież tworzył później przez ponad 30 lat: najprawdziwsza grand opéra w stylu francuskim, gdzie nacisk pada na słowo, nie zaś na jego kunsztowną oprawę muzyczną. Dzieło na wskroś oryginalne, pełne wyszukanych symboli, zarazem jednak wadliwie rozplanowane dramaturgicznie, z nie do końca zarysowanymi bohaterami (na czele z tytułowym Wilhelmem). Żeby je ugryźć od strony inscenizacyjnej, trzeba wytrawnego mistrza, jakim bez wątpienia jest David Pountney, ale...

Najnowszy spektakl Teatru Wielkiego – Opery Narodowej został zrealizowany w koprodukcji z Welsh National Opera. Widziałam to przedstawienie u źródła i już wówczas, w Cardiff, miałam poważne zastrzeżenia do wizji Pountneya, który przemienia się z wolna w epigona własnego stylu. Są tu niby wszystkie jego „podpisy” – począwszy od przemieszania epok, skończywszy na...