W rzeczywistości nazywa się Hena Kuczer. Albo nie, nazywa się Krystyna Budnicka. Hena po hebrajsku znaczy łaska i zostało w adresie e-mail. Ale oficjalnie jest jednak Krystyna Budnicka. W rozmowie z Patrycją Bukalską nie tłumaczy, dlaczego nie wróciła do dawnego imienia i nazwiska. I to jest w tej rozmowie piękne. Wiele obszarów jej życia jest tam omówione pobieżnie lub po prostu pominięte. To do mnie właśnie przemawia: jest kilka spraw, o których warto mówić, i jest bardzo wiele, o których nie warto. I dwie fotografie pani Budnickiej. Współczesna, z uśmiechem, ale przecież ze smutkiem silniejszym niż ten uśmiech. Druga fotografia jest z roku 1944. Tu Krysia się uśmiecha. Naprawdę.

Historia opowiedziana przez panią Krystynę, przy całej swej niezwykłości, jest z pewnością historią jedną z bardzo wielu. Znanych, przechowanych...