PATRYCJA BUKALSKA: 19 kwietnia 1943 r. o świcie w getcie wybuchło powstanie. Pani – wtedy 11-letnia dziewczynka – od kilku miesięcy przebywała już z rodziną w przygotowanym wcześniej bunkrze. Czy jednak zapamiętała Pani ten dzień jako szczególny?

KRYSTYNA BUDNICKA: Od stycznia nie wychodziłam już na zewnątrz. Moi bracia za to wychodzili, kontaktowali się z organizacją podziemną. Ja wiedziałam tylko, że tego dnia oni poszli do walki. Słyszałam też, co się dzieje na zewnątrz, i czułam działania powstańcze przez skórę – kiedy się paliło dookoła, kiedy się zaczęło gorąco u nas robić.

W bunkrze mieliśmy też radyjko – słuchaliśmy rozgłośni polskiej Świt, nadawał Londyn i w ten sposób dochodziły wiadomości. Był ten chorał „Z dymem pożarów, z kurzem krwi bratniej…” z radia. Mówiło się, że getto walczy. Wiedziałam więc, że trwa powstanie,...