Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Generał wojsk Republiki Serbskiej, Ratko Mladić, został prawomocnie skazany na dożywocie za zbrodnie popełnione w Bośni i Hercegowinie w latach 90. XX w. Mało kto wątpił w takie rozstrzygnięcie. Za ludobójstwo w Srebrenicy, gdzie serbskie wojsko i policja rozstrzelały 8 tys. Bośniaków, i za trzyletnie oblężenie Sarajewa skazano 13 byłych funkcjonariuszy tych formacji i byłego prezydenta Republiki Serbskiej Radovana Karadžicia.
Wyrok na Mladicia ostatecznie kończy działalność Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii. Od 1995 r. Trybunał postawił zarzuty 161 osobom, z których 90 skazano. Teraz ściganiem zbrodni zajmują się lokalne wymiary sprawiedliwości, choć one niechętnie skazują własnych obywateli.
Dzięki Trybunałowi dobrze udokumentowano najważniejsze zbrodnie, ale nie przełożyło się to na proces pojednania. Nie udało się skazać chorwackiego generała Antego Gotoviny (dowodził odbiciem Krajiny z rąk Serbów) ani bośniackiego dowódcy Nasera Oricia (zarzucano mu zbrodnie na serbskich cywilach), a przywódcy Armii Wyzwolenia Kosowa dopiero teraz są sądzeni (przez Specjalną Izbę Sądu Kosowa; to organ kosowskiego wymiaru sprawiedliwości, choć z siedzibą w Hadze). Większość Serbów uznaje to za dowody na stronniczość Trybunału. W ostatnich latach negacja zbrodni przybrała wśród nich na sile, Mladić jest hołubiony przez polityków i tabloidy. Prezydent RS Željka Cvijanović uważa, że bronił on wolności. Mało kto mówi, że to strona serbska popełniła najwięcej zbrodni.
Choć Mladić został ukarany, to cele, jakie mu przyświecały – wypędzenie ludności bośniackiej z terenów uznanych za serbskie – osiągnięto. W Srebrenicy żyją dziś głównie Serbowie, a burmistrz miasta kwestionuje zbrodnie, które tam popełniono.
Bilans trybunału haskiego to triumf sprawiedliwości. Ale gorzki triumf. ©
