Bezlitosny film o śmierci będący jednocześnie ekstatyczną pochwałą życia? Z tym paradoksem mierzy się najnowszy film krakowskiego dokumentalisty. Owiany zawczasu złą sławą (reżyserowi zarzucano, że czyha na moment zgonu bohatera, by pokazać spreparowanie jego zwłok), jest także filmem-pożegnaniem. Jego bohater, wielki krakowski aktor Jerzy Nowak, przygotowując się do ostatniej drogi, porządkuje swoje doczesne sprawy. Świadomość bliskiej śmierci rozbraja pogodą ducha i filozoficzną refleksją. Towarzyszymy mu w tych porządkach, pokrzepieni jego dzielnością w obliczu rzeczy ostatecznych. Jednocześnie próbujemy razem z nim udźwignąć ciężar decyzji, jaką jest przekazanie pośmiertnych szczątków krakowskiej Akademii Medycznej z przeznaczeniem na cele dydaktyczne.

Gdyby był to tylko pogodny film o umieraniu znanego aktora, nie miałby film Koszałki aż takiej siły....