Chciałbym zawsze pamiętać jego uśmiech. Uśmiech i lekkość, z jaką strzelał te swoje, co tu kryć, jedne z najpiękniejszych, o ile nie najpiękniejsze (zważywszy na ich rangę, np. w finale Ligi Mistrzów 2018) bramki europejskiego futbolu ostatniej dekady. Tkwił w tej lekkości zresztą pewien paradoks, bo wiele zawdzięczał szybkości i sile, a z perspektywy kogoś, kto pamięta, jak wchodził do dorosłej piłki, lata jego kariery to również lata, w którym ciało szczupłego nastolatka, owszem, zmieniło się w ciało umięśnionego atlety, ale z czasem zaczęło odmawiać posłuszeństwa.

Tak naprawdę w całej sportowej ścieżce Garetha Bale’a było coś paradoksalnego. Przechodząc w 2013 r. z Tottenhamu do Realu stał się najdroższym piłkarzem w historii futbolu i musiały minąć trzy sezony, zanim ten rekord pobił sprowadzany z Juventusu do Manchesteru United Paul Pogba. Był w związku z tym chłopcem z...