Nie jestem złego zdania o kondycji literatury ostatnich dwudziestu lat. Literatury, krytyki i akademickiej refleksji literaturoznawczej. Nie widzę ciągu niepowodzeń i kapitulacji, o których często słyszę. Przeciwnie: moim zdaniem dokonało się kilka przymiarek do nowej rzeczywistości, kilka prób poetyk, kilka otwarć/zamknięć kanałów komunikacyjnych, które dobrze wpłynęły na instytucję literatury. Prowokacyjnie napiszę: działo się więcej niż przed rokiem 1989, kiedy to mieliśmy do czynienia z dość monotonnym podziałem według ideologii i hierarchicznych poetyk.

Oto kilka ważnych kwestii: po pierwsze - feminizm, rozszczepiony obecnie na literaturę kobiecą i feministyczną, przynoszący dyskusje i zainteresowanie podmiotowością, innością, tożsamością. Po drugie - postmodernizm, do dziś straszący wielu niczym przywiana z Zachodu choroba, ale zarazem pozwalający...