Wielkie dzięki dla Autora za ten kompetentny tekst. No i dla TP, ze go opublikował. Książka Gaudena stoi u mnie na półce jeszcze nie przeczytana.

Po dwukrotnym uważnym przeczytaniu książki Gaudena postanowiłem sięgnąć do realacji uczestników Obrony Lwowa. W tomie I moją szczególną uwagę przyciągnęła obszerna praca dr Antoniego Jakubskiego, który był jednym z dwóch szefów sztabu w dowództwie Obrony, bezpośrednio podległym kpt Czesławowi Mączynskiemu. Praca ta nie dotyczy pogromu, ale daje szczegółowy obraz wydarzeń i - co bardzo ciekawe- samego Mączynskiego a także bardzo tajemniczej i do dziś nieznanej organizacji - Polskich Kadr Wojskowych. Wysnulem z tej i innych relacji uczestników zawartych w 3-tomowej Obronie Lwowa - wniosek, że to nie organizacja, lecz mit. To po pierwsze. Po drugie problem zaginionej w tajemniczy sposób, w dwa tygodnie po odbiciu Lwowa, dokumentacji, co uniemożliwiło jakakolwiek naukową pracę na ten temat. Dzięki tak skrytykowanej tu książce Gaudena zostały wyciągnięte na swiatlo dzienne przykre, ale niestety prawdziwe fakty, w tym pogrom we Lwowie i inych miastach, co dla wielu zainteresowanych historią takie oczywiste i jasne nie było. Doceniam książkę Gaudena i czekam na solidne opracowanie dotyczące całej Obrony Lwowa, bo mitów na razie wystarczy...

czuję pełne ukontentowanie czytając tekst Tadeusza Olszańskiego. Podobnie jak u przedmówcy, ebook Gaudena czeka na swoją kolej. Natomiast równolegle czytam "Zawadiakę. Dzienniki frontowe 1914-1920" Jerzego Maciejewskiego (wyd. KARTA). Autor brał udział w walkach o Lwów; wprawdzie dotarł tam dopiero w grudniu 1918 ale znakomicie opisuje wydarzenia wojenne (i nie tylko), w których brał udział.

https://www.kuriergalicyjski.com/rozmaitosci/7759-o-historii-nalezy-pisac-szczerze Pod tym adresem czerwcowy wywiad z Grzegorzem Gaudenem przy okazji prezentacji książki.