Najnowsza literatura polska, by użyć porównania hydrologicznego, przypomina deltę rzeczną. Ponad 15 lat po diagnozie prof. Janusza Sławińskiego o rozpadzie literackiej centrali nic nie wskazuje na to, by miał się wyłonić z niej dominujący nurt. To raczej pęk luźno powiązanych ze sobą strumieni.

Przywileje młodości

Wśród nich tzw. młoda literatura. Żyje, pulsuje i, jeżeli mierzyć ilością książek, w tym również nominowanych do Nike, ma się całkiem nieźle. Wystarczy przejrzeć katalogi Zielonej Sowy, Lampy i Iskry Bożej, Ha!artu, które programowo stawiają na debiutantów, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Debiutant jest deficytowy, debiutantowi zdarza się słyszeć w wydawnictwie: "myśmy w pana/panią dużo zainwestowali". Te bardzo dorosłe słowa lepiej opisują sytuację na rynku wydawniczym niż rozległe elaboraty. A jednak...