To nie jest miejsce dla każdego. Na mierzącym 50 kilometrów dystansie raptem jeden duży sklep spożywczy, jeden większy kemping, jedna droga; kilka wiosek i miasteczek, noclegów niewiele, hucznych dyskotek brak, dużych hoteli brak. Są za to czyste lasy sosnowe, im dalej w głąb, tym bardziej przestronne i wysokie; o poranku często niesie się po nich fletowy śpiew wilgi; jest jakiś rodzaj północnego wtajemniczenia, bo czuć w tym miejscu wyraźnie, że Skandynawia o krok; są potężne wydmy i jedne z najpiękniejszych plaż nadbałtyckich; są łosie (zdarza się, że w upalne dni klempy prowadzą łoszaki do morza i stoją nieruchomo w wodzie, niczym posągi); jest wreszcie pustka, bo blisko 50 kilometrów szerokich plaż to w sam raz, by każdy znalazł miejsce dla siebie.

Oto Kuršių Nerija, czyli litewska część Mierzei Kurońskiej. Miejsce, z którego nie chce się wracać. Enklawa wciśnięta pomiędzy...