Był katechetą w moim liceum im. Juliusza Słowackiego w Chorzowie, a późne lata 90. ubiegłego wieku były czasem, gdy na religię chodzili wszyscy, w każdym razie w mojej klasie, ja też. Zresztą dla księdza Wiosny mogłabym i teraz zapisać się na takie lekcje, bo one były głównie o tym, jak sobie radzić w świecie pełnym przeciwności, gdy się jest skołowanym nastolatkiem. Wiosna był naszym sojusznikiem, bo stał po stronie młodzieży, słuchał uważnie tego, co do niego mówiliśmy, i niewątpliwie ostatnią rzeczą, jaką pomyślałabym o nim, to że był wobec nas li tylko przedstawicielem instytucji Kościoła. Nie widziałam go od matury, wiem, że pojechał potem na misję, gdzieś na tereny byłego ZSRR, czasem ktoś z kolegów czy koleżanek licealnych przyniósł o nim jakąś wiadomość, ale w mojej pamięci pozostał na zawsze tym młodym gościem, w nieco nieświeżym zielonym polarze, którego po prostu lubimy...