Wspólni święci koptów i katolików

Kościół koptyjski uznał ich za świętych męczenników. Kilka dni temu papież Franciszek, po spotkaniu z papieżem Tawardosem II – głową Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego, który unii z Rzymem nie przyjął – ogłosił, że, za zgodą Tawardosa II, owych 21 koptyjskich męczenników zostanie wpisanych do Martyrologium Rzymskiego – tj. że będą oni czczeni w Kościele katolickim jako święci męczennicy.

To świadectwo ewolucji, jaka zaszła w katolicyzmie. W XV w. sobór florencki podsumował „Dekret dla jakobitów”, czyli dokument o unii z koptami, następującym zdaniem: „Nikt nie może być zbawiony, choćby jego jałmużny były wielkie i choćby przelał krew dla imienia Chrystusa, jeśli nie pozostawał w łonie Kościoła katolickiego i w jedności z nim”.

Piotr Sikora: Żyjemy najlepiej, jak umiemy. Czy nie czujemy więc czasem buntu, gdy religijna tradycja wskazuje na nas palcem i surowo mówi: okaż skruchę, powtarzaj z przekonaniem: „moja wina”? >>>>

Decyzja Franciszka pokazuje, jak daleko – na szczęście! – katolicyzm odszedł od mentalności soboru florenckiego. W tamtej perspektywie zbawienie – czyli ostateczne określenie relacji osoby ludzkiej do Boga – miało być zapośredniczone przez konkretną religijną organizację. Przynależność do tej organizacji miała być ważniejsza od osobistej wiary gotowej położyć na szali życie i od miłosiernej postawy moralnej wobec bliźnich. Dziś uświadamiamy sobie, że „zbawienna” relacja z Bogiem rozgrywa się w głębi serca, że jest uniwersalnie dostępna i że jej społeczny wymiar nie musi wiązać się z przynależnością do jakiejś konkretnej – np. rzymskokatolickiej – religijnej grupy. ©℗