Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Przecież termin ten w Biblii nie występuje – jest Ojciec, Syn i Duch. Jeśli ową formę Trójcy wymyślił człowiek (jak wierzymy, przy Bożej pomocy), to znaczy, że również dzisiaj dogmat o Trójcy można wyrazić w języku właściwym mentalności współczesnych – i niczego z dorobku Tradycji nie uronić.
Jednak same formułki, definicje, nakazy i zakazy nie wystarczą do życia człowiekowi; podobnie jak i przykazania, katechizm, a nawet Biblia. Nie można przecież kochać słów, definicji; nie można nawet kochać sakramentów, Eucharystii, łaski, opatrzności, misterium… Zrozumiałem to na studiach, kiedy najpobożniejszego z nas ks. prof. Ludwik Szafrański zapytał podczas egzaminu: „Czy można kochać dogmaty?”. A ten odpowiedział: „Tak, jak najbardziej!”. I dostał „pałę”.
Człowiek pragnie z Bogiem obcować, a nie tylko słyszeć Go i widzieć. Jaki pożytek odniesie uczeń z tego, że zna na pamięć katechizm, jeśli ta wiedza nie doprowadziła go do polubienia Jezusa, do zaufania Mu i zaprzyjaźnienia się z Nim jako z Tym, w którym – powtarzając za Leszkiem Kołakowskim – widzi się Boga? „Można znać całą Biblię, wszystkie normy liturgiczne, całą teologię, ale znać to nie oznacza automatycznie kochać”, mówi papież Franciszek. Natomiast kard. Christoph Schönborn przestrzega, że jeśli Kościół będzie „postrzegany jako ten, który wszędzie widzi jedynie zagrożenia, kryzysy i problemy”, nikogo do poznawania Boga nie zachęci. Nie wzbudzi w człowieku żadnej dobrej myśli, radości życia, ani tym bardziej wielkodusznej hojności aż do zatracenia siebie, której wzór mamy w Chrystusie. Komik Roberto Benigni powiedział kiedyś, że Franciszek chce, aby „Kościół powrócił do chrześcijaństwa”.
Nie dziwmy się więc, że tak trudno opisać Boga. Przyczyna tego jest prosta: Bóg jest „we wszystkim i ponad wszystkim”. Dlatego nigdy nie próbujmy Go zamykać, nawet w formułach katechizmowo-dogmatycznych. A zwłaszcza nie próbujmy więzić Boga w tym, co sami o Nim wiemy. W naszej wiedzy o Nim, w prywatnej niby-teologii. Dobrze rozumiał to Jan Kochanowski, skoro napisał:
„Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?
Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?
Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie,
I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie.
Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje,
Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje.
Wdzięcznym Cię tedy sercem, Panie, wyznawamy,
Bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy”.
Bóg jest jeden, ale w trzech osobach. A to znaczy, że w Nim jedność staje się wielością, a wielość jednością. Jak w życiu: ten, kto kocha, potrafi pogodzić smutek z radością, śmierć z życiem, czas z wiecznością. Biskup Nunzio Galantino dodaje: „Według mnie On ma szaloną chęć powiedzieć biskupom, księżom: »Po co tu jesteś? Jeśli chcesz robić karierę, jak inni, lepiej, żebyś sobie poszedł«”. Niedziela Trójcy Świętej ma nam przypominać o tym, że Bóg kocha czas i jest zmienny, jak wszystko, co żyje – bo On jest Miłością, a nie formułką. ©
