Był rok 1957, gdy pewien poseł do Bundestagu - nie żaden neonazista, ale zwykły polityk, którego nazwisko mało kto dziś pamięta - zwrócił się do zachodnioniemieckiej prokuratury z prośbą o sprawdzenie, czy istnieje prawna możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności pod zarzutem zdrady dwóch Niemców.

Zdrajcy ci - albo raczej: ci, których za zdrajców uważał ów poseł, a wraz z nim spora część niemieckiego społeczeństwa - służyli podczas II wojny światowej w Abwehrze i w 1942 r. zostali przerzuceni do USA. Tam jednak dobrowolnie oddali się w ręce FBI, wydając - w zamian za darowanie życia - pozostałych agentów ze swej siatki, której zadaniem było destabilizowanie Stanów przez (jak byśmy dziś powiedzieli) stosowanie terroru: wysadzanie nie tylko fabryk, ale też supermarketów.

Wtedy, pod koniec lat 50., była to w Republice Federalnej sprawa głośna,...