Mogli sprowadzić przeżycia nocy betlejemskiej do poziomu sensacji i ograniczyć się do rejestru nieistotnych szczegółów. Mogli zacząć się licytować, kto z nich naj­wcześniej usłyszał śpiew aniołów, kto zauważył światło, kto jako pierwszy dobiegł do miejsca narodzin. Tymczasem w ich reakcjach zaskakuje teologiczna głębia, gdy wracając na miejsce codziennego czuwania nad trzodą, wielbią i wysławiają Boga za wszystko, co mogli przeżyć w tę wyjątkową noc. Typowa reakcja prostych ludzi, którzy na życiowych wirażach nie chcą celebrować siebie, lecz kierują uwagę w stronę Boga niosącego wszelkie dobro.

Można by sobie życzyć, aby to samo pełne mądrości spojrzenie pasterzy wielbiących Boga stało się zwyczajną postawą także w polskich realiach. Aby na daleki plan zeszły zastępy tych, którzy potrafią z pasją przekonywać, że to oni mają w każdej dziedzinie największe...