I. Rękawiczki

Były przepiękne. Długie do łokcia, z cienkiej, zamszowej skórki. Nie całkiem białe, ale i nie kremowe, nie beżowe, cieliste ani ecru. Jeśli już, to były wspomnieniem o bieli.

Każda miała na przegubie niewielkie rozcięcie, trzy małe dziurki i trzy guziczki z masy perłowej. Guziczki nie służyły do zapinania, zapięta rękawiczka byłaby zbyt wąska. Można było skropić przegub dłoni perfumami, to wszystko.

Wytworna, subtelna rzecz, własność prawdziwej damy.

Należały do sławnej polskiej śpiewaczki, uszyła je firma amerykańska – Penberthy. Wewnątrz każdej rękawiczki była pieczątka. Śpiewaczka przywiozła je ze Stanów, w Warszawie oddała do renowacji – na Marszałkowską, róg Wilczej, wejście od bramy.

Było to na krótko przed wojną.

Podczas powstania paliło się w pobliżu pracowni, ale właściciel zdążył wynieść rzeczy najcenniejsze –...