Ile razy minister edukacji ogłasza kolejny program swojego resortu, polegający na obronie szkoły przed jakimś zagrożeniem, nie mogę oprzeć się zdziwieniu. Niby tak, dzieci i młodzież należy chronić tak przed chorobami, jak przed złym wpływem. Ale przecież wiadomo, że sama izolacja od bakterii i wirusów, bez uodpornienia organizmu - to klęska. A minister-wychowawca zdaje się marzyć o świecie, w którym jego podopieczni otoczeni barierami nawet nie uświadomią sobie sytuacji pokusy, wyboru, płacenia wysokiej ceny za wartości. I na wznoszeniu tych barier skupia się najbardziej, wciąż atakując tych, którzy nie dość mu sprzyjają. Jak ostatnio - nieskutecznie na szczęście - panią wiceminister od spraw rodziny, autorkę mądrego programu na "tak", która wyraźnie nie żywi aż takich lęków jak wicepremier, za to wie, w czym chce realnie pomóc pierwszym wychowawcom - rodzicom.