Wszystko zaczęło się od fabularyzowanego filmu dokumentalnego „Odyseja rodzaju ludzkiego” ­Jacques’a Malaterre’a z 2003 r. Pokazano w nim z bliska życie ludzi przed setkami tysięcy i milionami lat. Wrażenie realizmu było dojmujące. Nie mogłem oderwać wzroku od ekranu, bo od dzieciństwa mieszkam w kolebce ludzkości na ziemiach polskich – w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Ale prehistoria była dla mnie przez lata abstrakcją, treść zapisana na tablicach informacyjnych przy jaskiniach w Jurze wydawała się napisana obcym, hermetycznym językiem. Nie sądziłem, że do ich zrozumienia jest mi potrzebne narzędzie, którym posługuję się codziennie – wyobraźnia.

Po obejrzeniu tego dokumentu zacząłem zaglądać do jaskiń, czytać fachową literaturę. Podjąłem też pracę nad książką inspirowaną tą tematyką pt. „Dom ojców”. Znalazłem w sieci fotografie rekonstrukcji prehistorycznych postaci. Były...