Najważniejsze problemy w dialogu międzyreligijnym to zachowanie integralności każdej z tradycji religijnych oraz – będąca tego konsekwencją – konieczność uznania różnic pomiędzy poszczególnymi tradycjami. Jednakże wyciągnięty stąd przez Macieja Kanerta wniosek, iż nie jest możliwe, by chrześcijanie praktykowali zen, jest sprzeczny z faktami. Warto zastosować tu rozpowszechnioną radę zen: „nie myśl, patrz” – mimo głębokich różnic między chrześcijaństwem a buddyzmem można znaleźć katolików (księży, zakonnice i świeckich), którzy nie tylko zaangażowali się w praktykę zen, lecz zostali uznani przez autentycznych buddyjskich mistrzów zen za cieszących się na tyle głębokim zrozumieniem, że sami mogą zen nauczać. Należą do nich publikujący na łamach „TP”, a krytykowani przez Kanerta ks. Kennedy SJ i Ruben Habito. Obaj oni, jak również ks. Waldenfels – trzeba to podkreślić – są świadomi...