Światło z wiejskiego domu nie przebija się na pogrążoną w nocnych ciemnościach ulicę. Szczelnie zasłonięte okna nie pozwalają zobaczyć z zewnątrz, co znajduje się w budynku.

Na regałach i w zalegających na ziemi kartonach leżą lekarstwa, bandaże, opatrunki i wszelkie inne niezbędne narzędzia i medykamenty. Nad framugą sterczy drut, na którym w razie potrzeby podwieszają kroplówkę. Na tapczanie i krześle, na których zwykle zajmują się rannymi, teraz zasiedli medycy. Ich pododdział, mimo późnych godzin, czeka na wezwanie.

Siedemnastu

Zazwyczaj to właśnie nocą – po spokojnym dniu, gdzie zdarza się nawet wolny czas, by pograć w rzutki – zaczyna się praca na serio.

– Przyjechali! – krzyczy jeden z medyków, gwałtownie otwierając drzwi domku.

Reszta podrywa się, dopina kurtki, rusza na zewnątrz. Pod rozgwieżdżonym niebem, w temperaturze dobrze poniżej...