W tym (wizjonerskim, politycznym, historycznym, poetyckim) szaleństwie jest metoda - myślę po lekturze "Samuela Zborowskiego" Jarosława Marka Rymkiewicza... Ale metoda czego? Z jakim zamiarem, z jakim celem prokurowana? Jej cel i sens zdają się wymykać trzeźwemu spojrzeniu, które zwykło stronić od upiorów radykalizmu, od jego duchowych pijaństw. Czytamy przecież, niemal u progu tej niezwykłej książki, manifestacyjne wyznanie-wyzwanie: "Sens oraz bezsens często bywają sprzeczne z prawdą, czyli z tym, co występuje jako prawda lub jako prawda jest rozumiane".

No i co z tym zrobić, jak poradzić sobie z metodą, która uporczywie wydaje sobie drwić z oczywistych, zdawałoby się, uroszczeń? Która sens oddziela od prawdy, prawdę od sensu? I sens stawia na równi - jeśli twardo trzymać się logicznej wymowy przytoczonej tu wypowiedzi - z bezsensem.

...